Miejsko – Gminna Biblioteka Publiczna w Chęcinach
zaprasza dzieci do udziału w feriach zimowych.
Zajęcia odbywać się będą
w dniach od 13.02 do 24.02.2012 roku
w godz. od 11.00 do 13.00

W programie:

😆 Podróże z baśnią
🙄 Zajęcia plastyczne
😉 Łamigłówki literackie
😉 Konkurs –„Mistrz pięknego czytania”
Zapisy przyjmujemy w Miejsko – Gminnej Bibliotece Publicznej w Chęcinach
ul. Białego Zagłębia 1 Tel. 41 3151124

7 lutego 2012 roku o godz. 16.00, odbędzie się spotkanie DKK działającego przy
Miejsko-Gminnej Bibliotece Publicznej w Chęcinach. Omawiać będziemy książkę Magdaleny Zimniak pt. „Willa”.

Powieść  obyczajowa norweskiej pisarki Anne B. Ragde „Ziemia kłamstw” dotyka problemu chorej rodziny, która pogrążyła się w chaosie niemocy, w mroku nieporozumień, kłamstw, pogardy a także w nieznajomości swych członków. Niektórzy z rodziny Neshov nawet o sobie nie słyszeli. Żyją z dala od siebie, niechętnie wspominając dom rodzinny i dzieciństwo, za wyjątkiem nie żyjącego już dziadka Tallaka – jedynej jasnej postaci z przeszłości. Jakieś piętno, grzechy minionych lat ciążą nad ich wspólnotą, przejawiając się wstydem, kompleksami i żywą niechęcią do myśli o ponownym spotkaniu w gronie rodzinnym.  Lecz w obliczu śmierci nestorki rodu – apodyktycznej Anny, zjazd familijny staje się nieunikniony. Mało tego, wywraca życie bohaterów do góry nogami, sprawia, że nic nie będzie takie, jak dotąd. Długo skrywana prawda ujrzy światło dzienne w niecodziennych okolicznościach, w przeddzień Świąt Bożego Narodzenia, w miejscu, które od bardzo dawna wypełniało się wyłącznie kłamstwami, obłudą i pogardą.

Autorka z niesłychaną skwapliwością , niezmiernie plastycznie maluje poszczególnych bohaterów w trakcie ich codziennych zajęć. Niemal przez lupę i jakby w zwolnionym tempie, kadr po kadrze obserwujemy zachowanie, uczucia, emocje, myśli i plany członków rodziny Neshov.  Poznajemy uduchowionego, skromnego Margida, zagubionego Tora i jego nieślubną, ledwo poznaną córkę Torunn oraz wyrafinowanego estetę Erlenda, geja, który cierpi, bo bliscy nie akceptują jego odmienności  seksualnej.

„Ziemia kłamstw” to magiczna, hipnotyzująca lektura. Czytając ją odniosłam wrażenie, jakby przepiękny, ale wymagający, surowy norweski klimat a także chłodny, stonowany język narracji  w sobie tylko wiadomy sposób splotły się w jedno i wniknęły do mojej świadomości, uderzając w nią lodowatą samotnością, odrzuceniem oraz drapieżnością ciemnej strony ludzkiej natury. Jednocześnie  pod warstwą lodu czaił się niespodziewanie ogień skrywanych emocji i uczuć  i tylko kwestią czasu była erupcja tego wulkanu nierozwiązanych, zadawnionych urazów, win i grzechów. Czy doszło do oczyszczającego wybuchu?  I z jakim skutkiem ? Nie będę zdradzać, aby nie psuć przyjemności czytania tej (nie obawiam się użyć tu słowa)  genialnej powieści.Pisarka niejako po kawałku, etapami odsłania tajemnicę, która wycisnęła piętno na życiu rodziny Anny. Czuję instynktownie, że to w niej  tkwi przyczyna rodzinnej tragedii. Z prologu i epilogu oraz  z fragmentów niektórych wypowiedzi domyślam się, że Anna dokonała w swym życiu pewnych wyborów pociągających za sobą falę nieszczęść. Popełniła niegodziwość, grzech, który  spowił nie tylko jej duszę, ale spoczął na niewinnych główkach jej dzieci, owoców tego grzechu. Sądzę, choć mogę się mylić, że Anna żyła w poczuciu winy i patrząc na dzieci widziała żywe dowody swego przestępstwa. Zaspokoiła żądze, ale zapłaciła za to wysoką cenę – życiem w kłamstwie i pogardzie dla samej siebie, rozkładem rodziny, pustką i samotnością. Dla mnie to jedna z piękniejszych opowieści, z jakimi ostatnio się zetknęłam. Mroczna, melancholijna a zarazem szalenie realistyczna. Zatraciłam się bez reszty w przedstawionym fikcyjnym świecie norweskich fiordów i tragicznych, poplątanych ludzkich losów, gdzie pozornie nie ma miejsca na szalone porywy emocji, a jednak powieść prawie płonie , tak jak powalony na kolana czytelnik.

Jolanta Domagała

11 stycznia odbyło się pierwsze w Nowym Roku 2012 spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki. Tematem dyskusji były książka Anne B. Ragde pt. „Ziemia kłamstw”. Autorka jest jedną              z najbardziej znanych współczesnych norweskich pisarek. Książka wzbudziła w klubowiczach wiele emocji. Według uczestników dyskusji nie jest to książka, którą czyta się nieuważnie,        w pośpiechu. To książka, która przeraża, ale jest piękna i prawdziwa. Autorka bardzo sugestywnie nakreśliła portrety psychologiczne bohaterów. Jednogłośnie oceniono, że jest to wspaniała powieść, którą należy delektować się powoli. Mroczny, lodowaty klimat książki, niepokoi, trudno się od niej oderwać, a po lekturze otrząsnąć i wrócić do rzeczywistości.

Program realizowany jest we współpracy z Instytutem Książki.

11 stycznia 2012 roku o godz. 16.00, odbędzie się spotkanie DKK działającego przy
Miejsko-Gminnej Bibliotece Publicznej w Chęcinach. Omawiać będziemy książkę Anne B. Ragde pt.”Ziemia kłamstw”.
ZAPRASZAMY

W świątecznej bożonarodzeniowej scenerii odbyło się ostatnie w tym roku spotkanie, Dyskusyjnego Klubu Książki w Chęcinach, na którym omawialiśmy książkę autorstwa Katarzyny Leżeńskiej pt. „Kamień w sercu”. Powieść jest przejmującą historią miłości dwojga dojrzałych ludzi po przejściach. Pokazuje zmagania rodziny z ciężką chorobą córki, obrazuje przeszkody, jakie napotykają chorzy i ich bliscy. Książka jest pełna optymizmu
i nadziei, ukazuje, jak wiele może dokonać miłość, która jednoczy w trudnych chwilach. Autorka napisała mądrą powieść, która zostawia w czytelniku trwały ślad. Powieść zyskała uznanie wszystkich klubowiczów.
Ostatnie tegoroczne spotkanie było również okazją do podsumowania działalności naszego Czytelniczego Klubu. Podczas dziesięciu spotkań, które odbyły się w 2011 roku wspólnie omówiliśmy jedenaście książek. Atmosfera na spotkaniach jest przyjacielska i relaksująca. Dyskutujemy nie tylko na temat przeczytanej książki. Często rozmowy toczą się wokół tego, co nas interesuje, niepokoi i fascynuje. Ciekawe i pożyteczne są spotkania DKK
w Bibliotece w Chęcinach.

Program realizowany jest we współpracy z Instytutem Książki.

28 grudnia 2011 roku o godz. 16.00, odbędzie się spotkanie DKK działającego przy
Miejsko-Gminnej Bibliotece Publicznej w Chęcinach. Omawiać będziemy książkę Katarzyny Leżeńskiej pt. „Kamień w sercu”.
ZAPRASZAMY

„Ojczyznę kocha się nie dlatego, że wielka, ale dlatego, że własna.”

Seneka

Co może kryć w sobie stary, skórzany kufer kursujący między Stanami Zjednoczonymi a „Ziemią Faraonów”? Dowie się tego ten, kto przeczyta fascynującą książkę Ahdaf Soueif „Mapa miłości”.  I niech nie zwiedzie tytuł! W kufrze nie ma map, atlasów, ani innego rodzaju pomocy geograficznej. Zamiast tego ukryte są tam kulisy niezwykłej historii miłosnej z początku ubiegłego stulecia, dotyczącej pewnej niezłomnej Brytyjki Anny i romantycznego, acz dumnego szejka Szarifa al-Barudiego. Na dodatek wiekowe szpargały stają się przyczynkiem do narodzin drugiego, tym razem współczesnego, związku między młodą dziennikarką, prawnuczką Anny, o imieniu Isabel, a genialnym, egipskim muzykiem – Omarem. Napotkamy w tych historiach wiele magii, wzajemnego przenikania i oddziaływania. Finał opowieści zaskoczy niejednego zwolennika mocnych wrażeń. Ale to nie skala doznań jest największym atrybutem tej powieści. Najcenniejsze jest to, że porusza ważne problemy. Mam na myśli walkę z uprzedzeniami, konieczność spojrzenia na drugiego człowieka przez pryzmat jego indywidualności, wyjście poza konwenanse i stereotypy, a także działania narodowowyzwoleńcze prowadzone w mądry, odpowiedzialny sposób. Lektura traktuje o miłości, która wznosi się ponad podziałami, o marzeniu, by żyć w wolnej i silnej ojczyźnie i mieć spokojne, harmonijne życie rodzinne. Brzmi być może banalnie, ale nie dla ludzi pozbawionych ukochanej istoty, lub wegetujących  w podbitym, poniżanym państwie. Przychodzą mi na myśl słowa poety, że „nikt się nie dowie, jako smakujesz, aż się zepsujesz”.  Dopiero jak coś stracimy, to dotkliwy ból z tej straty uzmysławia nam miarę naszego uczucia. Szarif, jeden z bohaterów, marzy o wolnym Egipcie. To niesamowite w kontekście dzisiejszych wydarzeń w tym kraju, bo właściwie jego marzenie ma szansę się spełnić na naszych oczach. Mimo, że kraj ten uchodził za suwerenny, to prawdziwej demokratycznej wolności niestety jeszcze nie zaznał. Szarif pragnął, aby obcy przestali się wtrącać w sprawy jego narodu i wyzyskiwać go.  Czy coś nam to nie przypomina? My Polacy znamy to doskonale. Rozbiory, okupacja niemiecka, okupacja sowiecka dotkliwie nas nauczyły, czym jest życie pod obcym panowaniem. Ciekawe czy nasze powstania narodowe dziś nie nazywane byłoby atakami terrorystycznymi?

„Mapa miłości” ujęła mnie sposobem spojrzenia na otaczający nas świat, przekonaniem o konieczności bycia uczciwym i obiektywnym wobec drugiego człowieka. Muszę przyznać, że nim po nią sięgnęłam biłam się z myślami, ponieważ nie przepadam za tematyką arabską. Może ma to jakieś ksenofobiczne podłoże, ale nie lubię zagłębiać się w kulturę ludzi, którzy traktują kobietę, jako człowieka drugiej kategorii, mają tendencje do fanatyzmu religijnego i terroryzmu. Możliwe, że zbytnio upraszczam, ale jestem tylko człowiekiem i czasami moje niechęci przekładają się na wybór lektury. Jednak książka rekomendowana przez DKK przeważnie ma w sobie to „coś”, więc przełamałam się. I dobrze, bo spojrzałam na pewne sprawy pod innym kątem i miałam szansę na zweryfikowanie swoich przekonań. Okazuje się, że nie każdy Arab jest chodzącym ładunkiem wybuchowym, a tamtejsze kobiety chciałyby mieć wybór, zanim obrońcy praw kobiet zmuszą je do ściągnięcia zasłony z twarzy. Ciekawe, że niektóre czują się w niej bezpiecznie.

To niesamowite, jak ta książka uświadamia podstawowe rzeczy w spokojny, wręcz niedostrzegalny sposób. Bardzo się cieszę, że po nią sięgnęłam. Rzuciła mi nowe światło na problem konfliktu arabsko-izraelskiego. Sprawiła, że zrewidowałam swój stosunek do świata arabskiego, jako takiego, a ponadto uzmysłowiła mi, jakie to szczęście żyć w, co prawda, pogmatwanym i z problemami, ale za to wolnym kraju.

Przesłanie książki jest dla mnie jasne – sercu niczego nie można narzucić. Ani poglądy rodziny, ani religia, ani kolor skóry, ani narodowość, ani różnice kulturowe, ani żadna inna odmienność nie jest w stanie zabić prawdziwej miłości. Jest to siła, która pokona wszystko. Anna i Szarif oraz Isabel i Omar są tego przykładem. A o swoją ojczyznę trzeba dbać na bieżąco, a nie, gdy już jest za późno.

Gorąco zachęcam do lektury, bo to naprawdę mądra, poruszająca powieść, doskonała do delektowania się nią w długie, zimowe wieczory.

Jolanta Domagała