Archive for Czerwiec, 2012

Kolejne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki odbędzie się 10 lipca 2012 roku w przepięknym Ostrowie. Omawiać będziemy książkę Joanny Rawik pt.„Ptak smutnego stulecia. Edith Piaf ”.

11 czerwca 2012 roku członkowie Dyskusyjnego Klubu Książki działającego przy Miejsko-Gminnej Bibliotece Publicznej w Chęcinach spotkali się po raz kolejny by podzielić się wrażeniami z przeczytanej książki. Tematem dyskusji była powieść pt. „Saturn” autorstwa Jacka Dehnela.W spotkaniu wzięło udział sześć klubowiczek.
Książka wzbudziła wiele kontrowersji wśród członków DKK. Dzięki temu rozwinięto bardzo ciekawą dyskusję i to nie tylko na temat przeczytanej powieści. Atmosferę ożywionej polemiki ochładzały przepyszne lody. Klubowicze ocenili książkę bardzo dobrze. Uznali, że jest to lektura niezwykle ciekawa, którą warto polecić.

Program realizowany jest we współpracy z Instytutem Książki.

Pozłacana rybka” Barbary Kosmowskiej to rewelacyjna książka, nie pozwalająca o sobie zapomnieć. Trudno wyrzucić z pamięci jej bohaterów, zwłaszcza pięcioletniego Fryderyka, któremu nie dane było dożyć ostatniej strony powieści, ani też wyjechać na wymarzoną wieś, o co mam wielką pretensję do autorki.  Tylko ona jedna mogła spełnić ostatnie marzenie odchodzącego dziecka, ale tego nie uczyniła.  Pytam: DLACZEGO? Czy chciała przez to pokazać kruchość i nieprzewidywalność człowieczego losu? Sądzę, że tak, bo tematem powyższej książki jest ludzkie życie, w którym ważne rzeczy splatają się z błahymi, łzy radości mieszają się ze łzami rozpaczy.

Główna bohaterka, Alicja – zapalony fotograf, żyje początkowo nieco pod kloszem. Rozpieszczona jedynaczka, nadskakujący jej rodzice, cudowni dziadkowie mieszkający na sielskiej wsi, (gdzie często zapraszają ukochaną wnuczkę), wierna przyjaciółka Sara, no i wreszcie wymarzony chłopak – to przyjazny świat kręcący się wokół dziewczyny.

Ale ta lektura to także opowieść o  kłopotach, które jak nieproszeni goście zjawiają się w najmniej spodziewanej chwili. W życiu Alicji pojawił się rozwód rodziców, rozłąka z ukochanym, konflikt z przyjaciółką i najgorsze – choroba młodszego, przyrodniego brata, początkowo nielubianego, z czasem jednak najbardziej uwielbianego na świecie – Jaszczurka. Chłopczyk został dotknięty przez los straszliwą chorobą, odbierającą go, powoli acz nieuchronnie, Alicji i bliskim. Trudno było czytać końcowe fragmenty, bezradnie godzić się na dramat. Zwłaszcza, że śmierć dotknęła małe dziecko, głodne życia, pełne ufności i nadziei, zasługujące na lepsze jutro.

Autorka pokazała, że trzeba się liczyć z bólem, cierpieniem i  odchodzeniem kochanych osób, bo takie niestety jest życie; piękne, ale nietrwałe. A czasem bardzo niesprawiedliwe! Barbara Kosmowska niezwykle lirycznie i z pełną wyczucia delikatnością, bez zbędnego patosu, uświadomiła, że nasz „real” to nie bajka, a złote rybki nie koniecznie spełniają ludzkie życzenia. Skłoniła do zatrzymania się na chwilę i pochylenia nad losem człowieka. Zachęciła do refleksji nad trudnymi, ale bardzo ważnymi kwestiami.

Gorąco polecam tę wyjątkową książkę.

Daria Domagała Klasa I gimnazjum

Dnia 1 czerwca 2012 roku w Szkole Podstawowej w Łukowej odbyło się podsumowanie
IV edycji konkursu literacko-plastycznego pod hasłem „Książka moim przyjacielem” organizowanego przez Szkołę Podstawową w Łukowej i Bibliotekę Publiczną w Chęcinach.
Z tej okazji gościliśmy w naszej szkole panią Barbarę Woś bibliotekarza Biblioteki Publicznej w Chęcinach. W tym roku uczniowie pisali opowiadania na temat: „Moja ulubiona książka” oraz wykonali prace plastyczne: „Projekt okładki na ulubioną książkę.”
Ponieważ rozstrzygnięcie konkursu odbyło się w Dzień Dziecka z tej okazji dzieci obejrzały dwa krótkie przedstawienia „Kopciuszek” i „Śpiąca królewna” według Wandy Chotomskiej przygotowane przez uczniów klasy IV pod kierunkiem nauczyciela języka polskiego. Następnie dzieci odpowiadały na zagadki związane z bohaterami baśni. Ostatnim punktem uroczystości było rozdanie nagród w konkursie. Jury w składzie:
pani Renata Janusz – redaktor Gazety „Wiadomości Chęcińskie”, pani Barbara Woś – bibliotekarz Biblioteki Publicznej w Chęcinach, pani Krystyna Kaczor – nauczyciel języka polskiego i pani Anna Woźnicka – bibliotekarz wybrało najlepsze prace w obu kategoriach.

W konkursie literackim przyznano nagrody następującym uczniom:
I miejsce Bartosz Szewczyk kl. V
II miejsce Marcelina Wojda kl. VI
III miejsce Natalia Juszkiewicz kl. V.

W konkursie plastycznym zwyciężyli:
I miejsce Małgorzata Samek kl. II
II miejsce Julia Zych kl. I
III miejsce Bartosz Nowak kl. 0.
Pozostali uczestnicy konkursu otrzymali nagrody pocieszenia.
Krystyna Kaczor

31 maja, w Centrum Informacji Turystycznej i Historycznej Gminy Chęciny „Niemczówka”, odbyło się spotkanie autorskie z Tadeuszem Chudeckim, aktorem teatralnym i filmowym znanym m.in. z serialu „M jak miłość”, autorem książek „Wspaniałe podróże na każdą kieszeń, czyli Europa za 100 euro” oraz „Dalej w drogę. Łatwe i tanie podróżowanie po Europie, czyli wszystko, co turysta wiedzieć powinien”.

Tadeusz Chudecki – urodzony 19 sierpnia 1958 r. w Szczecinie – polski aktor filmowy i teatralny. W 1981 roku ukończył Państwową Wyższą Szkolę Teatralną w Warszawie. 12 czerwca zadebiutował jako aktor teatralny. Jest również absolwentem London Academy of Music and Dramatic Art. Współpracował m.in. z Andrzejem Wajdą i Agnieszką Holland. Jego wielką pasją są podróże po świecie. Poza ciekawostkami z planu filmowego popularnego serialu „M jak miłość” to o podróżach głównie opowiadał podczas spotkania z mieszkańcami Chęcin. Aktor i podróżnik radził jak tanio podróżować po świecie, jak zaplanować wyjazd, tanio kupić bilet lotniczy i zarezerwować niedrogi hotel. Przekonywał, że wcale nie trzeba być milionerem, aby móc zwiedzać najciekawsze miejsca świata.
Uczestnicy spotkania mogli przekonać się, że Tadeusz Chudecki jest nie tylko świetnym aktorem, ale również pisarzem i podróżnikiem. Podczas spotkania opowiadał o swoich przygodach poza granicami kraju i pokazywał wiele ciekawych fotografii z różnych zakątków świata.
Spotkanie stało się także doskonałą okazją do zakupienia książek napisanych przez Tadeusza Chudeckiego: „Wspaniałe podróże na każdą kieszeń, czyli Europa za 100 euro” oraz „Dalej w drogę. Łatwe i tanie podróżowanie po Europie, czyli wszystko, co turysta wiedzieć powinien”. Na zakończenie do autora ustawiła się długa kolejka po autografy i dedykacje, które aktor chętnie wpisywał do swoich książek. Jak zapowiedział, już planuje wydanie trzeciej książki, która poświęcona będzie jego wyprawom do Azji.
Organizatorem spotkania ze znanym aktorem Tadeuszem Chudeckim w Centrum Informacji Turystycznej i Historycznej Gminy Chęciny „Niemczówka” był Burmistrz Gminy i Miasta Chęciny wraz z Miejsko-Gminną Biblioteką Publiczną w Chęcinach oraz Jolanta Bafia, wieloletnia znajoma aktora.
Agnieszka Olech

12 czerwca 2012 roku o godz. 16.00, odbędzie się spotkanie DKK działającego przy Miejsko-Gminnej Bibliotece Publicznej w Chęcinach.

25 maja 2012 roku chęcińska biblioteka gościła dzieci z Samorządowego Przedszkola w Chęcinach. Dla większości przedszkolaków było to pierwsze spotkanie z biblioteką publiczną.

Podczas spotkania dzieci dowiedziały się, m.in., co trzeba zrobić, aby zostać czytelnikiem, do czego służy karta w książce, a także, czym różnią się wypożyczalnia i czytelnia. Z dużym zainteresowaniem obejrzały bogato ilustrowane książeczki dla najmłodszych.

Przedszkolaki aktywnie uczestniczyły w pogadance o Januszu Korczaku, który był prekursorem działań na rzecz praw dziecka i całkowitego równouprawnienia dzieci. Z uwagą wysłuchały również fragmentów książki „ Jest taka historia… opowieść o Januszu Korczaku” opisującej życie codzienne dzieci z Domu Sierot.

Dziękujemy Pani Annie Polit i Pani Ilonie Bracik wychowawczyniom z chęcińskiego przedszkola za to, że postanowiły wykorzystać piękną, majową pogodę na wizytę w naszej bibliotece.

„Są samotności różne na ziemi w piekle i niebie”
Ks. J. Twardowski „Różne samotności”

Majowe spotkanie w naszym chęcińskim DKK dotyczyło książki „Samotni.pl” Barbary Kosmowskiej, laureatki wielu prestiżowych nagród literackich, znanej m. in. z takich powieści, jak: „Buba”, „Pozłacana rybka”, „Niebieski autobus”, a ostatnio ze wzruszającej, nostalgicznej historii o „Dziewczynce z parku”. Wydarzenie miało niecodzienny przebieg. W rozmowie o książce wzięła udział sama jej autorka. Dla wielbicieli książki to spełnienie marzeń! Spotkanie z Barbarą Kosmowską stało się dla nas prawdziwym świętem literackim, dzięki uprzejmości m. in. Instytutu Książki i za przyczyną obecności wybitnej pisarki, która wywarła na nas ogromne wrażenie nie tylko swoją wiedzą i poczuciem humoru, ale przede wszystkim skromnością i wielkim sercem dla drugiego, można by rzec, szarego człowieka.  Zabytkowa Niemczówka, w klimatycznych piwnicach, której odbywała się owa „uczta duchowa”, rozbrzmiewała aksamitnie miękkim, kojącym głosem przemiłego i mądrego gościa. Wypełniała się dobrą energią, którą chłonęliśmy oczarowani. Szczerze mówiąc, jeszcze teraz, pisząc, czuję tamte fantastyczne emocje.  Nie pomyślałabym nigdy, że trzy skromne literki – D K K – niosą ze sobą tyle radości, tyle niezapomnianych wrażeń, a co ciekawe, nie tylko czytelniczych, ale również związanych z bezpośrednim kontaktem z pisarzem, za co organizatorom i pani Kosmowskiej z głębi serca dziękuję!

Wracając do lektury, muszę obiektywnie przyznać, że niełatwo żyje się jej bohaterom.  Autorka, pisząc ją, po raz kolejny podjęła trudny temat – tym razem osamotnienia ludzi młodych, jeszcze dziecięco delikatnych i wrażliwych, uwikłanych w dorosłe, przytłaczające problemy. Tą powieścią, jak sama przyznała, wyraziła swój sprzeciw wobec zjawiska euro sieroctwa, które stało się dla pozostawionych w kraju dzieci, źródłem wielu dramatów, cierpienia i bólu.  W „Samotnych.pl” smutek i osamotnienie zmieniły się w chleb powszedni.  Wystarczyło ich dla każdego. Główny bohater – Wiktor, uczeń klasy maturalnej, tęsknie spogląda w niebo, łowiąc szum przelatujących samolotów. Czeka wytrwale na matkę, która goniąc za własnymi marzeniami, realizuje się zawodowo w Wielkiej Brytanii i w swoich planach ma coraz mniej miejsca dla syna oraz schorowanej matki. Jest, też Malwina i Wojtek – rówieśnicy Wiktora, „ofiary przedsiębiorczych rodziców”. Dalej Zosia, charyzmatyczna nauczycielka, współczesna siłaczka, wychowawczyni Wiktora. Smutek i opuszczenie odziedziczyła po rodzicach, którzy nie unieśli ciężaru odpowiedzialności, nie zapewniając jej beztroskiego, pełnego miłości dzieciństwa, dając za to dotkliwy brak ciepła i wieczny żal. Mimo to Zosia nosi w sobie ogromne pokłady dobra.  Po śmierci matki stała się opiekunką młodszej, przyrodniej siostry Joanny, nieradzącej sobie z rozpaczą po stracie ukochanej mamy.  Zosia troszczy się o swoich uczniów nie ograniczając się wyłącznie do budynku szkoły. W dzieciakach widzi ich poranione dusze, zdeptane marzenia, ciągłą walkę z trudną rzeczywistością. Wiedziona instynktem wyciąga rękę do tych, od których wszyscy inni się odwrócili, którym świat runął na głowę, a życie stało się nieznośne.  Zadziwiające, jakie cuda potrafi zdziałać taka zwyczajnie podana dłoń.  I wreszcie Kaja, moja ulubienica – dziewczę uzdolnione plastycznie, pełne wewnętrznego światła i pogody ducha. Życzliwa, mądra i przyjacielska, a mimo to odtrącana i poniżana przez rówieśników z powodu nadwagi.  Kaja to symbol „bogactwa odmienności”, inna niż jej szczupłe koleżanki, lecz jakże pięknie inna. Zachwycała radosnym postrzeganiem świata i dystansem do siebie.

Wśród samotnych nie brakowało również dorosłych; poznajemy porzuconą przez męża nauczycielkę geografii i staruszkę w szpitalu, którą opuścili najbliżsi, a także Szymona – właściciela salonu fotograficznego, któremu los poskąpił szczęścia.

Barbara Kosmowska dowiodła, że życie czasem plącze się dotkliwie. Szarpie wewnętrznym łkaniem, tęsknotą za nieuchwytnym, niewyobrażalnie dalekim poczuciem beztroski i szczęścia.

Płynie samotnością.  Dręczy i siecze wrogością otoczenia. Sypie po oczach piaskiem porażek i dławi zwątpieniem. Zapala niekiedy światełko nadziei tylko po to, by bezlitośnie zgasić je w najmniej spodziewanej chwili.  Ale pokazała również, jak ważna jest miłość, jedyna ucieczka od samotności.   Oto fragment jej wypowiedzi, który doskonale to ilustruje: „Teraz, kiedy cały świat naciera na siebie baseballowymi kijami, odrobina ludzkich uczuć jest jak rosyjski kawior.”

Nikt nie potrafił tak mnie wzruszyć i tak zbliżyć do bohatera, jak autorka „Samotnych.pl”. Może poza Martą Fox, która jest mistrzynią w zdobywaniu czytelniczego serca.  Obie panie często dotykają problemów dorastającej młodzieży, podejmując w ten sposób próbę zbliżenia międzypokoleniowego, wyjaśnienia dorosłym motywów postępowania młodych, ich lęków, głębokiej potrzeby miłości i akceptacji, przyczyn wrogich lub agresywnych zachowań. Do mistrzostwa opanowały sztukę pisania o młodzieży i dla młodzieży, oczywiście również z korzyścią dla, czytających te powieści, dorosłych, nie zatracając nic z realiów życia, które przedstawiają w swych książkach.

Bogata galeria samotników z konieczności, ( bo na pewno nie z wyboru) porusza i przywodzi na myśl podobne przypadki z innych obrazów literackich lub filmowych. Na przykład bohater „Sali Samobójców”, Dominik, wrażliwy i zagubiony, nie może liczyć na pomoc ani rodziców, ani terapeutów. Sam na sam ze swoimi problemami kończy tragicznie swoje, jakże młode, życie.  Główna postać filmu „Pręgi” w reżyserii Magdaleny Piekorz, zrealizowanego na podstawie książki Wojciecha Kuczoka pt. „Gnój”, to chłopiec skazany na koszmarną udrękę psychiczną i fizyczną zaaplikowaną mu przez psychopatycznego ojca. Jego samotność przyjmuje monstrualne rozmiary.  Samotność dręczy również bohaterki książki  „13.Poprzeczna” Małgorzaty Gutowskiej Adamczyk, czai się między wierszami opowieści o Tamar, Szaju i Asafie, w książce „Kto ze mną pobiegnie?” Dawida Grosmana. Mogłabym tak mnożyć w nieskończoność.

Warto było przyjrzeć się „Samotnym.pl”, szczególnie, że podani zostali przepięknym językiem, przepojonym liryzmem, ciepłem, a niekiedy humorem, pozwalającym uśmiechnąć się przez łzy. Cudownie było zanurzyć się w tę historię i podążyć za nią, tworząc sobie tym samym okazję do wyjątkowych przeżyć. Opowieść wzruszała, skłaniała do refleksji i nakazywała zobaczyć człowieka takim, jaki jest naprawdę – stworzonym do miłości i „oddychania” drugim człowiekiem, jak powietrzem, bez którego powoli się dusi i ginie.

Jolanta Domagała